Verslag Luc Maes

Zondag 4-6-2017 liep ik het BK 100 km te Aalter. Door de hevige warmte de dagen daarvoor waren mijn verwachtingen niet zo hoog. Ik had als training 2 duurlopen gedaan van 30 en 50 km in die warmte en had in beide duurlopen moeten wandelen. Wat tijdens de trainingen zelden voor kwam. Vandaar mijn vrees om de 100 km te kunnen afleggen binnen de maximum tijd van 13 u. Gelukkig voorspelden ze voor deze dag minder warmte en bij de start was het licht bewolkt. Ik besloot mijn pet, tegen de zon, in mijn zak met mijn bevoorrading te laten die ik onder mijn wagen gelegd had, die op een parking langs het parkoers stond. Voor de start zei de organisator eerst dat men zich overal op het parkoers mag bevoorraden. Maar daar kwam kritiek op van enkele toplopers, die zich daardoor benadeeld voelden. Zij hadden hun bevoorrading op de officiële bevoorradingsplaatsen laten leggen, wat officieel verplicht is op de kampioenschapen. Men had dat volgens hun vroeger moeten laten weten. Er werd toen beslist om toch enkel op de officiële bevoorradingsplaatsen de bevoorrading te laten doorgaan. Toen ik zei dat mijn bevoorrading onder mijn wagen op de parking lag. Zei men dat ik mijn bevoorrading na de eerste ronde aan een organisator moest geven en zij zouden dan zorgen dat dit bij de officiële bevoorradingsplaatsen kwam. Het was een mooi parkoers van 10 ronden van 10 km met 2 bevoorradingposten. Maar er moest ook over 2 bruggen gelopen worden die op het einde zeer zwaar door wogen. Tijdens de tweede ronde kwam de zon er door en begon het warmer te worden. Toen ik mijn zak zocht aan de bevoorradingposten om mijn pet aan te doen vond ik die nergens. Ook de mensen aan die posten vonden die zak niet. Ik verloor heel wat tijd met het zoeken achter die zak. Verloor ook het contact met de lopers met wie ik samen liep aan een mooi tempo en moest vaak alleen lopen. Gelukkig kreeg ik van een deelnemer een pet zodat mij toch wat kon beschermen tegen de zon, waarvoor ik hem zeer dankbaar  ben. Door mijn handicap kan ik niet eten en drinken al lopend en moet daarvoor altijd stoppen. Ik eet nooit tijdens de wedstrijden en drink daardoor vloeibaar voedsel. Pas na 50 km stond mijn zak op de bevoorrading tafel. Ik moest toen al op de zware stukken zoals de bruggen soms wandelen en had ook al last van de warmte. In 1991 kreeg ik op mijn werk een zware betonbalk op mijn hoofd waardoor mijn hersenen beschadig werden. Nu heb ik daar bij warm weer en bij zeer zware inspanningen nog steeds last van. 2 jaar geleden viel ik bewusteloos op het einde van de 6 u van Aalter, waar het ook zeer warm was, toen het eindschot gegeven was en ik onmiddellijk stopte. Ook tijden deze wedstrijd voelde ik mij één maal duizelig worden nadat ik onmiddellijk stopte om te drinken. Ik heb dan door gewandeld om er weer door te komen. Voor ik stop met lopen moet ik dan eerst wat uit wandelen en dan heb ik daar geen last meer van. Tijdens de zware interval trainingen op mijn loopband is dit ook vaak zo als ik onmiddellijk stop met het lopen. Na het einde toe heb ik nog moeten goed doorbijten om binnen de 13 u aan te komen. Bij het ingaan van de laatste ronde zette ik me neer en dronk rustig mijn vloeibaar voedsel uit. Gelukkig heb ik dan de hele ronde kunnen uitlopen zonder te wandelen. Ik ben aangekomen in 12u48:57 en werd hier 37^e op 52 deelnemers. Wel als laatste binnen de tijd. Toch was ik zeer tevreden dat ik in die tijd heb kunnen aankomen en vooral met mijn titel als Vlaams kampioen cat. M65. Op het Belgisch kampioenschap was ik 2^e.